Cale nasze życie to jedna wielka podróż z punktu A do punktu B i dla wszystkich te punkty są identyczne, rożni nas tylko droga z A do B, czasem nasze podróże się łączą i podróżujemy z kimś razem, a czasem tylko przecinają.
Podróż, to też: książka, cisza , obraz, trzymanie ukochanej osoby za rękę, to spotkania i rozstania,to płacz, śmiech, radość i smutek.
Piszę o swoich ´´podróżach``,piszę jak umiem, a moje przemyślenia i wynurzenia są subiektywne. W młodości chciałem zostać pisarzem, ale byliśmy ubodzy i nie stać nas było na maszynę do pisania :) i czytając o moich podróżach pamiętajcie .... nieszczęściem ludzkości jest szczelność czaszki ludzkiej.
Nie wiem jak długo i jak często będę pisał. Wiem jedno , ja zraniłem wiele osób i mnie zraniono, popełniłem wiele błędów, niestety czasu nie cofnę , ale wiem że czeka mnie nowa podróż i w dużym stopniu zależy ode mnie jaka ona będzie.
Nie mam konkretnego celu pisząc bloga, to po prostu kolejna podróż, ale jeżeli chociaż jedna osoba poczułaby się lepiej, i zmotywowałoby ją to do pozytywnych zmian i działania,to znaczy że było warto.
Dziękuję za wszystkie komentarze:)
kontakt:
otto@podrozemaleiduze.eu
Pozdrawiam wszystkich znanych mi i nieznanych czytelników.
Have a nice life :)
I oczywiście wszystkie osoby i postacie o których pisze są fikcyjne a jakakolwiek zbieżność z kimkolwiek jest przypadkowa.
Galeria zdjęć
Galleries pictures
https://zdjecia.podrozemaleiduze.eu/#collections
Filmy short clips on Youtube
https://www.youtube.com/playlist?list=PLtI6MRVYbuM-h2VRctZ0pYsq4X6J09mDC
Wszelkie prawa zastrzeżone! Kopiowanie, powielanie i wykorzystywanie zdjęćbez zgody autora zabronione.
Distribution and copy of films and photographs without permission prohibited.
All rights reserved.
domagał się nowych obrazków , wiec będąc w
Warszawie, gdzie ja miałem aparat Zorki
5 , zrobiłem kilka zdjęć
Stalin to się chyba w grobie przewraca
Bylem prawie rok temu w Warszawie i … , a właściwie
to nikomu niepotrzebna ta moja narracja …
możecie sobie pooglądać sami
tu link proszę
Dzięki za zdjęcia. Komentarz do poprzedniego wpisu : Byłem kiedyś w Samarkandzie ( wtedy jeszcze ZSRR ) , gdzie kible publiczne to po prostu wykopane dziury w ziemi. I to na wiele , wiele osób w jednym namiocie. Dobrze , że przynajmniej był podział na kobity i resztę 🙂